مطالعه انکلاوها و اهمیت آنها در تفسیر پتروژنز مجموعه پلوتونیک الوند

مجموعه پلوتونیک الوند در جنوب و غرب استان همدان و بین شهرهای اسدآباد، همدان و تویسرکان با وسعت تقریبی 400 کیلومتر مربع رخنمون دارد. توده گرانیتوئیدی الوند در بخش شمالی زون سنندج - سیرجان و در غرب ایران و جنوب شهر همدان واقع شده است. این توده از گرانیتوئیدهای پورفیری، گرانیتوئیدهای لوکوکرات و سنگ های نفوذی بازیک تشکیل شده است. سن سنجی جدید u-pb کانی زیرکن سن گابروهای الوند را 8/1 ± 5/166میلیون سال پیش، گرانیت های الوند را بین 9/0 ± 5/163 تا 6/0 ± 7/161 میلیون سال پیش و لوکوگرانیت های الوند را بین 3/1 ± 4/154 تا 7/2 ± 3/153میلیون سال پیش نشان می دهد. این مجموعه دارای انکلاوهای زیادی از جمله انکلاوهای مافیک، انکلاوهای سورمیکاسه، انکلاوهای میکروگرانولار مافیک، انکلاوهای میکروگرانولار فلسیک و انکلاوهای دگرگونی می باشد. با توجه به مطالعات ژئوشیمیایی محتوای بالاتر اکسیدهای mgo، mno، cao، tio2 و مقدار کمتر sio2 و بالاتر بودن نسبت مدال کانی های پلاژیوکلاز، بیوتیت و آمفیبول در آنها نسبت به سنگ میزبان سازگار است. دایک های سین پلوتونیک، انکلاوهای میکروگرانولار مافیک و زینوکریست های کوارتز از جمله شواهد مهم اختلاط ماگمایی در این مجموعه هستند. با توجه به نمودارهای تغییر گرانیت-های الوند و انکلاوهای موجود در آن و تفاوت روند ژئوشیمیایی انکلاوها و سنگ های میزبان، می توان گفت گرانیت ها از تبلور ماگمای بوجود آورنده انکلاوها بوجود نیامده اند. ماگمای سازنده انکلاوهای مافیک دانه ریز منشا? گوشته ای دارند، به داخل پوسته زیرین تزریق شده و با ذوب سنگ های پوسته ای، ماگمای گرانیتی ایجاد کرده اند. قرابت کانی شناسی که بین انکلاوها و گرانیتوئیدهای دربرگیرنده شان مشاهده می شود، نشان دهنده این است که طی اختلاط دو ماگمای مخلوط شده تا حدی به شرایط تعادل رسیده اند.